40 haftanın 7 ocak pztesi dolmasi ile o hafta pztesi carsamba ve cuma nst ye gittik an-ka'ya, muayenehaneye. Pztesi doktor nstye goz atti, suyuma bakti kizimizin, kalp atislari guzel, suyu guzel sozleri ile evimize donduk. Bir de doktor 40 hafta doldu, 10 gun daha bekleyebilirim, 10 gunden sonrasi risk olur dedi. 17 sinde kendisi yurtdisinda olacagi icin, 16 sinda ben yapabilirim sezeryan ya da bir 24 saat daha beklemek isterseniz baska doktora yonlendirebilirim dedi. Biz de kendi doktorumuz olsun istedik. Acibadem hastanesinden ayin 16 sina saat sabah 8:30 a sezeryan randevusu aldik, tabi iptal etmeyi umarak.. Carsamba da ayni sekilde kontroller iyiydi. Ancak cuma gunku kontrolde yine hersey yolundaydi ancak doktor saka amacli Asuman sen doguramiycaksin heralde dedi, ben de oyle demeyin nolur dedim :( uzulerek.. Sonra da arabaya bindik, lewo beni eve birakana kadar agladim ben. Cunku temizlik icin gelen yardımcı kadın da karnın daha inmemis dediginde, annem zamani gelince durmaz o gelir derken bir yandan karnimin bosluguna bakip daha bosalmadigini farketsek de ben doktordan olumsuz birsey duymadan moralimi bozmamistim, tabi artik sabirsizlanmaya baslamistim..telefonda arayip soranlara da tekrar tekrar anlatirken kaniksamaya baslamistim sanki, ama yine de umudumu kaybetmemeye calisiyordum. Arada sıkışmış gibiydim. Ayin 16 sına kalirsa ameliyat olacaktim ve ben kendimi buna hic hazirlamamistim. Okudugum kitaptaki (dogal dogum felsefesi) sezeryan ile ilgili bolumu atlamistim, aklima getirmek bile istemiyordum cunku. Bir yandan kafamda dogum anini dogal dogum olarak canlandirip, nefes egzersizleri hazirlik yaparken bir yandan da acaba sezaryen olursam genel mi epidural mi isterim bunu dusunup kendimi hazirlamaya calisiyodum. Her sabah kalktigimda bu gece de dogurmadim hadi belki gun icinde diyordum.. Gece yatarken belki de gece uykumdan uyanirdim diyodum, boyle boyle gunler geciyordu. Tabi bu bekleyis 38. Haftadan itibaren olunca ister istemez 40 dan sonrasi her gun insana upuzuuun geliyor. 11 ocak Cuma gunki doktor randevusundan sonra cook moralim bozulmustu. Artik kendimi sezeryan dusuncesine alistirmaya calisiyordum, aksam Levoyla konustuk, beni teselli etmeye calisti, belki de onun icin iyi olan "normal" olan budur, kendini uzme dedi.. Ben de hak verdim. Ertesi gun icin burgazadaya gitme plani bile yapmistik :) Burgazada'da milfoy pasta yiyecek, vapur keyfi yapacaktik :)
12 ocak Ctesi sabah 8 bucukta sancilarim basladi, tabi once sanci mi degil mi bilmiyordum. 8 bucukta adet sancisina benzer bir sancim oldugunu ve bunun durup tekrarladigini farkettim. Aklimda kalana gore duzenli aralik ve uzunlukta olursa bu sancilar dogumun basladigina isaret ediyordu. Bir 15 dakika kadar daha yatakta karnim agriyor diyerek durdum, Levoya soyledim. Kalktik sonra anneme soyledik. Sure tuttuk, 2 dakikada bir 20 saniye suruyordu her biri. Yarim saat kadar daha sureleri not ettik, bu arada ben kahvalti yapmak istedim cunku biliyordum ki eger dogum basladiysa dogumhaneye girdigim anda hicbirsey yiyemeyecektim, lavman da yapacaklardi, gucten dusecegimi dusunerek hazir evdeyken ve cok zor durumda degilken recel peynir filan yedim :) Sonra 1 saat gecince yani saat 9 bucuk olunda doktoru aradik. Muayanehaneye gelin dedi. Hazirlanip ciktik. Yolda da sancilarim devam etti. Sanci geldigi anda buna katlanmakta zorlaniyordum ama sanci kesilince hersey normale donuyordu. Yagmur yagiyordu, kizimizin bereketli olacagina isaret kabul ettik aramizda konusurken.. Muayenehaneye geldigimizde hemen nst odasina gectik. Yan masada da bir anne adayi vardi. 33 haftalik hamileymis. Muhabbet ettik, ama tabi sancilarim yokken :)) Hemsire sancilarim duzenli geliyor dedi.. Sonra Arkunun odasina ciktik, vajinal muayene yaptı. Aciklik 5 cm kadar olmus, hastaneye gidebilirsiniz dedi. İnanamadim :) mutluydum, bebegim geliyordu. Acibademe gittik. Acil girisinde beni tekerlekli sandalyeye bindirip dogumhaneye goturduler. Saat bu sirada 11 bucuk gibiydi. Ve bundan sonrasi dogum maceramiz..
Uzerime ters giyilen bir onluk giydirdiler. Uzerimi tamamen cikarmami istediler. Ben usuyorum uzerim kalsa sadece altimi cikarsam olur mu dedim. Ancak acil bir durum olursa ameliyat gerektiren bir durum gibi benim hazir olmam icin tamamen ciplak olmam gerektigini soylediler. Onlugumu giydim, hirkami uzerine giydim. Ayni katta ameliyathane oldugu icin soguk oldugunu soylediler. Lavman yapacaklarini soylediler. Bu islemden biraz korkuyordum, bir arkadasim bu islemden sonra enerjisinin cok dustugunu soylemisti. Hemsire serumun icine bir malzeme ilave etti, serumun ucundaki hortumun ucunu popoma yerlestirdi ve dayanabildiginiz kadar dayanin dedi. Sanirim bu islemle beraber bagirsaklarim sivi dolduruldu. Ve hemen ardindan beni tuvalete yonlendirdiler, zaten dakikasinda bagirsaklarim bosaldi. Biraz tuvalette oturdum, sancilarim icin de tuvalette oturmak iyi geliyordu. Daha sonra yataga gectim. Okudugum kitaplarda yurumenin, salinmanin, sirta yapilan masajin iyi geldigi yaziyordu. Ancak sancilar cogaldikca ben oturur pozisyonda kalmayi tercih ettim, sanci geldiginde de gozlerimi kapatiyor ve annemin ya da Levonun elini tutuyordum, derin derin nefes alarak, kafami saga sola cevirerek atlatmaya calisiyordum. Hemsireler yaklasik yarim saatte bir odaya geliyorlar ve acikligima bakiyorlardi, 7 cm e kadar hemsirenin "guzel, her baktigimizda ilerleme oluyor aciklikta" demesi cesaretlendirmisti beni. Saat 3 olmustu. Ondan sonra aciklik 7 cm de kaldi, ilerleme olmadi. Yurumemi soylediler. Basta iyi geldi ancak sonra sonra sancilarim beni yorgun dusurdu. Pilates topunu denememi istediler. Sanci yokken uzerinde ziplamami sanci gelince de saga sola salinmami istediler. Bir sure de orada gecti. Acikliga baktiklarinda ise hala 7 cm oldugunu soylediler. Tekrar yuruduk odanin icinde. Ancak sanci geldiginde artik yataga tutunuyordum, cok halsiz hissetmeye baslamisim, gucum bitmis gibiydi, midem bulaniyordu ve daha fazla dayanamayacagimi dusundum. Sonra tekrar yataga gectim, dinlenmek istedim ve mide bulantim artti. Birkac dakika sonra da kustum zaten. Yemyesil bir sivi kusuyordum, o kadar siddetli kusuyodum ki etrafa saciliyordu cikan yesil sivi. Burnumdan bile geldigini hissettim. Bunun safra oldugunu soylediler sonradan. Kustuktan sonra o kadar iyi hissettim ki sanki sabahki enerjime geri dondum. Etrafi gormeye basladim, enerjim geri geldi, hatta hemsireye sancilarim azaldi mi ben pek hissetmiyorum diye sordum o da hala ayni siddette geldigini soyledi. Demek ki ne ilgisi oldugunu bilmiyorum ama safra bir sekilde rahatsiz etmis ve halsizlestirmis beni. Sonrasinda biraz daha sanci ve 5 e dogru doktorum geldi. Acikligima bakti, ben sadece acikliga bakacak sanirken elinde ince uzun 20 cm kadar bir cubuk ile kesemi patlatti. Bu noktadan sonra masayi hazirlayin dedi hemsirelere. Bu beni biraz huzursuz etti. Bana bilgi verse belki panik olmayabilirdim, bundan sonrasinda neler yapacagina dair kisa birkac sey soyleyebilirdi. Saniyorum kese patlayinca sancilarin uzunlugu ve siddeti artti. Bir miktar suni sanci verdiler. Sonrasi cok flu cunku, cok net animsayamiyorum. Onceki sancilarimda Leventin annemin elini tuttugumu biliyorum ama dogumun son anlarindaki sancilarimda neler yaptim onu bilmiyorum.. Saniyorum bir 15/20 dakika sonra doktor bana bebegin asagi inmedigini, acilmamin tamamlandigini, bebegi once ortaya indirmem gerektigini soyledi. Yani bebek pelvis kemigini gecmemisti. Bu da benim daha fazla ikinmami ve daha fazla ittirmemi gerektirmisti. Sanci geldigi anda nefesimi tutup butun gucumle nefes kacirmadan ikinmami istediler. Ancak ben panikledim ve korktum. Sancinin ne zaman en ust seviyeye geldigini anlayamiyordum. Sanci sanki hic gitmiyor gibi geliyordu, bastaki gibi dalgalar kontrolum altinda degillerdi, acaba suni sanci oldugu icin mi kontrolu kaybetmistim onu bilmiyorum ?.?.. Doktor bana sanci gelince ikin diyor ben bilmiyorum ki ne zaman geldigini diyorum doktor da bana kiziyor nasi bilmezsin sancini bilirsin diyor.. Sonra hemsire karnimi yoklayarak sancinin geldigini soyledi ve bana simdi nefes aall ve ikin ikin ikin diyorlardi, ben de onlarin komutlarini izliyordum. Hemsire sancimin geldigini nasil bildi onu da bilmiyorum, nst yi gormuyordu oldugu taraf itibariyle. Hatta sanci gelmedigi zaman karnima minik cimdikler atti sanirim uyarmak icin... İkinmam yeterli gelmeyince doktor hemsireye karnimdan bastirmasini soyledi. Ben tabi kendimde degildim ama Levo sonradan soyluyor, hemsire butun agirlini veriyormus karnima bastirirken.. Bu sekilde doktor ceker ben ikinir ve hemsire karnima bastirirken saniyorum ki 4/5 ikinma sonunda son kez ikiniyoruz ve bebek geliyor dediklerini hatirliyorum.
Bu arada bebegin ellerinin ayaklarinin veya kafasinin hareketlerini hissediyorum, coook garip bir duygu bu. Gerilmis kaslar, bir agirlik var... Sonrasinda bana ikin demeyi biraktilar. Bebegin aglama sesi gelmedi, doktor bebekle ilgileniyordu sanirim. Ben napayim dedim, tamam artik bitti dediler. Sonra bebek doktoru gelmis, Mercani ona vermisler. Ben inanamaz haldeydim, saskin ve ne yapacagini bilemez halde yatiyordum.. Bebegimi kucagima verdiler, agliyordu. Annem disarda bekliyordu. Ona gozun aydin demisler ama o da aglama sesi duymayinca meraklanmis. Sonra aglama sesini duyunca o da aglamis sevincten. Birkac dakikalik muayeneden sonra bebegi aldilar, dogum yatis katina cikardilar. Annem ve levent de gitti. Sonra doktor bana epizyo yapmasina ragmen bebek benim vucuduma gore iri oldugu icin (3700 gr) ve asagi inmedigi, kisa tabirle zorla ciktigi icin kontrolsuz bir yirtilma oldugunu soyledi. Vakum kullandigini, simdiki vakumlarin eskisi gibi olmadigini, silikonlu bebegim canini acitmayan yapida olduklarini soyledi. Kullanmak zorunda kaldigini cunku bebegin kalp atislarinda bozulma oldugunu hemen dogmasinin gerektigini soyledi.. Tabi bu gibi puruzler olsun istemiyor insan ama onemli olan bebegimin saglikla dogmus olmasi.. Ve baya cok sayida dikis atti. Hatta sordum kac dikis attiniz cok olmadi mi dedim doktor sadece gulumsedi, bitecek birazdan dedi. Bir ara igneyi hissettim biraz daha uyusturucu igne yapti. Sonra doktorum gitti, Levent yanma geldi, ben baya usudum, kan kaybettigim ve cook yorgun oldugum icin olmali. Uzerime yorgan orttuler, sedye ile odaya goturduler, Mercan yoktu. Muayene yapiyorlarmis, Levente gidip sormasini ve bebegi getirmelerini istedigimi soylemesini istedim. Kalanini sonra yapsinlar dedim, bebegimi gormek istiyordum. Benim dikislerim atilirken Mercanin da kafasini ve poposunu yikamislar. Verniks tabaka vucudunda kalmis buna da sevindim, faydali oldugunu okumustum cunku.. Odaya geldi sonra Mercanimiz. Uzerini giydirmisler, yavrum pespembeydi teni, bir besigin icindeydi. Kucagima aldim, emzirmeye calistim, tabi hemen sut geldi mi bilmiyorum ama bizim ufaklik hemen emdi. Cok uzun sure durmadi memede tabi, benim de dinlenmeye ihtiyacim vardi.. Sonra yemek geldi sanki gunlerdik ac gibiydim. Corba ictim sicak sicak o kadar iyi geldi ki..su da icme demislerdi kustuktan sonra.. Kana kana su da ictim. Sonra levo cay getirdi, yaninda da hastaneden verdikleri galeta ile peyniri yedim. Hele ki cay ve bu yediklerimle nese doldum :) İlk tuvalete hemsirelerle beraber gittik, biraz basim donuyordu. Donuste kisa sureli kendimden gectim. İkinci kalkisimda dinlene dinlene gittim. Levo yardim etti. Daha iyi oldu. O gun uyuduk. Mercan da yorgundu ben de.. Hepimiz yorgunduk. Annem refakatci yataginda yatti, levo koltukta uyukladi. Sabah oldugunda cocuk doktoruna gosterdik Mercani, hemsireler yikamayi gosterdiler.. Kahvalti ettik ve 12 gibi hastaneden ciktik.. Evimize geldigimizde kanepenin uzerinde Mercanla yanyana uyuyakalmisiz :) cocuguuum evine geldigini bildi sanki, o kadar derin o kadar huzurlu uyudu ki :)
Hayatima hosgeldin bebegim, balli boregim, sekerparem.. Seni cok seviyorum, benim minik melegim ;))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder