Bugün 27 ocak 2013. Bu ayın yazısı biraz gecikti.
Bu ay Mercanın doğum günü pastasını üfledik. 1 yaşı doldurdu, bebekliği bıraktı ve çocukluğa adım attı Mercanımız. Evimizde ufak bir doğum günü partisi düzenledik. Arkadaşlarımızı ve Fatma Ablayı çağırdık. Mercan çok mutluydu. Günün “kişisi” olduğun bilir gibi bir hali vardı. Ev daha önce hiç bu kadar kalabalık olmamıştı. Ben biraz endişeliydim, huzursuz olur my diye. Sabah etrafı topladık, biz etrafı toplar ve hafif telaşla etrafta koştutrurken tabi ki de Mercan yatıp uyumadı. Ayaklarımıza dolanarak gezindi. Çok sık görmediği büyük elektrik süpürgesini inceledi. Ne yaptığımızı çözmeye çalıştı. Ama oldukça eğlendi. Sıkıcı geçen rutin günlerden bir farkı olmasına sevindi. İşimiz bittiğinde saat 12 civarıydı. Farkında olmadan baya yoprulmuştu. 12 gibi uyudu. Saat 1,5 kadar uyudu. Kalkınca da güzelce yemeğini yedi. Kasıtlı olmasa da bu uyku ve yemek işini misafirlerden önce halletmemiz günün çok güzel geçmesine yardım etti. 2,5 gibi herkes gelmişti. Mercan herkesle iletişim kurdu. Kucaklarda gezdi. Oyuncaklarını uzattı. Pastanın üzerinde muma hayretle baktı. En eğlenceli kısmı ise benim hazırladığım videoyu izlerken verdiği tepkiydi. TV’yi hiç izletmedik Mercana. Dolayısıyla duvarda asılı o siyah kocaman ekranın neye yardığını bilmese de hissediyordu. Kumanda ile tv’yi açıp ekranda çıkan “sinyal yok” yazısını izliyordu çocuğum :) Video oynamaya başladığnda “evet işte biliyordum, bu ekranda birşey olabileceğini biliyordum” dercesine elini tv’ye doğru uzatarak heyecanlı sesler çıkardı. Ama bir yandan da dansediyor arka planda çalan müziğe. Belki de videodakinin kendisi olduğunu anladı. Onu anlatmaya çalıştı. Ama şu kesin ki videoyu izlerken çok ğelnedi ve heyecanlandı. Onun dışında yemece içmece. Misafir bebelerin bir kısmı partiyi uyuyarak geçirdi. Mercan dinlenmiş olduğu ve çok heyecanlı olduğu için 5-6 ya kadar ev boşalana kadar gözünü kırpmadı. Sonra zaten erkenden huzur ve mutlulukla uyudu.
Parti hikayemiz böyle. 12.ay maceralarımıza gelirsek..